ALLERDOORLUCHTIGSTE

-

Zij heeft altijd geweten wat
een etalage doet. Al zijn
de magazijnen leeg, de stad
toont toch zich in haar volle schijn.
Haar schijn! Precies! Dat woord is hier
haast uitgevonden. Haar manier
om haar verval en eindigheid
(die beul de tijd) haar hoofd te bieden
met een gebaar van hoffelijkheid.
Onttroond, berooid, maar toch spendide!
Gemaskerd op haar carnaval
- o kroon! o tooi! die duizend kleuren –
danst zij met Dood, haar minnaar al
sinds eeuwen. En wat er zal gebeuren
vannacht, hij weet het al: ook deze
nacht zal hij weer worden afgewezen.
Zij neemt in alle luchtigheid
en glans van ‘t laatst moment haar tijd.
                                          (22 november 2013)

>inhoud