GERONNEN BLOED

IV

KOERLAND

Het landschap rolt zich uit
als wij het bos verlaten.
Je blik krijgt adem, stuit
pas mijlen verder dwalend
op wat het graan begrenst:
een rug, een rand van groen.
Verlaten, dier noch mens,
een veld van nog niets doen.
Het wacht, nee meer; het beidt,
het speurt zijn tijd.
 

>inhoud