TOEDOEN 2

ANNA, 12 MEI 1999

Zij slaapt alsof zij straks
gewoon weer wakker wordt
en om iets net bedachts wat lachen zal.
Maar alle vragen zijn vannacht
verstomd en rond haar mond
ontspringt niet meer
die twinkeling "zie mij nu weer!"
Haar liefdevol gebaar: verdord.
Geen zorgen ook, geen zoeken naar
waarom de hemel zo betrokken is
en naar het diep geheimenis
van deze zee die – zie toch aan -
nog niet vertrokken is.
Vandaag is het?
Van nu af aan
altijd vandaag.
Toch tegenwoordigheid
van geest, van klare vrolijkheid,
van vragen, onbenard,
van liefde, onverkort,
van dankbaarheid:
steeds als zij in ons hart
weer wakker wordt.
                                       (15 mei 1999)

(Bij het overlijden van mijn schoonmoeder Anna Guermonprez-Tijdens)

>inhoud