2001-09-01

TOEDOEN 3

-

De ontstellende vrijheid van lucht
die me sleept van verschiet naar verschiet:
een hemel in vogelvlucht
en aarde verstrooiingsgebied
dat maar wijkt van kim maar naar kim
en van kom maar naar kom maar verleidt
dat ik hals over kop van zin
me verzaai en verwaai in mijn tijd.
Ik buitel, ik wentel, ik dans in de zon,
een van wonder tot wonder gaand kind
dat zonder erg, zo maar monter begon
en een doolhof van overdaad vindt.
Geen boven, geen onder, wel naast en opzij,
in detail en in onderdeel
verzink ik, verdrink ik, verlies ik mij,
het steeds verder wijkend geheel
een steeds wijder zich openend net,
als niet jouw vraag als een waarschuwingssein
mij uit mijn duikvlucht naar binnen toe redt:
jouw armen mijn landingsterrein.
                                           (25 augustus 2000)

>inhoud



  Website gebouwd door intronet