GEDICHTEN UIT DE REIS VAN ONS LEVEN

-

Ik ging naar Novi Sad toe om de brug te zien.
Ik zag de brug: twee overzijden
weer van elkaar zoals vanouds gescheiden.
Wij zaten daar voor een minuut of tien
op een terras en hebben wat gedronken,
het hoofd en hart vervuld van bitterheid
in het besef van al die eindigheid
die men de stad van boven had geschonken.
Geen stem die tot ons kwam, geen schip dat voer
en wat wij dan al hoorden: psalmen waren
het zeker niet. Stad, opgelegd pandoer,
toen men besloten had je niet te sparen.
Zo, dacht ik, zo dus naar je mallemoer.
Goddomme: wij! Wie zal óns straks bewaren?

 (De brug van Novi Sad werd tijdens de Kosovo-oorlog zonder voor mij achterhaalbare militaire noodzaak door Geallieeerde bommenwerpers vernietigd)

>inhoud