KLEINE REISIKONOSTASE

PETERHOF

Langs het klatergoud van de fonteinen
en de toortsen van bomen die neigen
tot in de hemel te groeien, klim ik naar
het Olympisch paleisterras waar
ook ik mij vermei in het tsarenidee
dat de Finse golf ginds, ja de hele Oostzee
bij dit stralende middelpunt horen.
Visioen: goud als water en water als goud,
in beelden en plannen en wegen ontvouwd,
(gedorst en geperst uit het golvende koren,
van onder de rouwvingernagels vandaan en
verdaan en vermorst, in het water gegooid,
weglekkend, weglopend, verstoven, verstrooid,
in oceanen van woede en tranen).

En hier weer herrezen. Steeds blijkt er na dezen
een leven, hoe leeg en hoe loos ook, te wezen.
                                        (30 juli 2005)

>inhoud