DE OUDE KERK TE AMSTERDAM

12. Mejuffrouw Bijtelaar

Zij had natuurlijk hìer
begraven moeten worden,
maar dat is regulier
sinds 1866
- zij wist dat zelf precies –
niet langer aan de orde.
In steen en hout bevestigd
vindt zij hier toch logies.
Rijst niet uit elke zerk
haar schim met hoed en tasje
en dribbelt door de kerk
- zo’n nijver, vinnig pasje - ?
Begraven? Ja, subiet.
Maar dood? Nog lange niet!
                               (8 oktober 2006)

>inhoud

Mej. B.M. Bijtelaar (1898-1978) werkte zich als autodidact op tot de grootste deskundige van de geschiedenis van de Oude Kerk. Haar nagedachtenis is vereeuwigd in een stenen gedenkplaat boven de deur naar haar woning (O.Z. Voorburgwal 72) en in een misericorde. Zie: Carolus van Doornen, Van kerken en zerken . In: Ons Amsterdam, september 2006 blz. 331- 335)