RAPSODIE I

-

Wat mij bevreemdt – niet meer - ,
is steeds de stilte die
onvatbaar heerst, wanneer,
toch niet geheel gratuit,
ik op reactie wacht.
Ja, lof natuurlijk, al
hoeft dat – zeg ik met kracht –
toch niet. Kritiek vooral!
Ik vaar op mijn kompas,
maar wil ook bakens zien.
En vind dus niets van dien.
Mijn woorden zijn van glas.

                         (21 augstus 2007)

>inhoud