RAPSODIE I

-

Dat niemand op mijn woorden zit te wachten,
leert mij de stage stilte stilaan wel.
Dus daarom maar mijn meer dan woordenspel
alleen slechts voor mijzelf nuttig achten.
Bescherming die ik al te zeer behoef:
hoop maakt maar cynisch en verwachting droef.
“Volk, ik ga zinken …”: alle Jezus! Nee!
Mijzelf aan mijn eigen haar ophijsen
lijkt mij een langer houdbaar procédé
om ietwat te voldoen aan alle eisen
die ik mijzelf – ik kan niet anders – stel.
(Dat zou niet nodig moeten zijn, jawel,
maar toch). En ook de diepe blijdschap om
wanneer het lukt. “Ik schrijf voor jou”: ach, kom.
De leugen komt – als ik maar dieper delf -
aan ’t licht: ‘t verlossend woord verlost alleen mijzelf.
                                                      (28/29 oktober 2007)

>inhoud