RAPSODIE 2

ELLIOTT CARTER: EERSTE STRIJKKWARTET

Muziek in de woestijn geboren.
Die stilte nodig om te horen
wat je beweegt, dat ogenblik
dat uit zijn bolster zich los wrikt,
ontvouwt tot vlindervleugel, tot
heelal waar ieder elk ontmoet,
begroet, omarmt en even vlot
weer lopen laat, verrijkt, ontgroeit,
weer naar een verdere viersprong reikt
en bronnen slaat uit rotsen stijf
van klank, de beken wendt, hoe stijgt
de stroom, je dreigt, te veeg je lijf,
(hier!) te verdrinken. Je hervinden
al mijmerend, stil leven makend
en weer van lieverlee weer hakend
naar, aan, weghinken, -dansen in de
hartgrondige, herkende maat.

Maar één moment. Het leven laat
zich niet verlengen, slechts verfellen.
Die troost die hoger, stiller staat
boven je vijver, zon, libelle.

                      (15 december 2008)

Carter schreef dit kwartet in 1951 in de woestijn bij Tucson, Arizona onder meer onder invloed van de procesfilosofie van Whitehead: “het universum is een eenheid van op elkaar betrokken actuele entiteiten die doorlopend in relatie tot elkaar staan en zich bevinden in een proces van verandering, wording, groei en toename”) Bron: Paul Janssen,Metrische modulatie en sociale organisatie. De strijkkwartetten van Elliott Carter (opgenomen in het programma van de Carter Driedaagse van 11 t/m 13 december 2008 in het Amsterdamse Muziekgebouw aan het IJ). Mijn reis naar Israël heeft me duidelijk gemaakt dat het inderdaad mogelijk is in de woestijn te verdrinken door de plotselinge, overvloedige regenval.

>inhoud