RAPSODIE 3

BIJ HET OVERLIJDEN VAN DICK DE ZEEUW
18 FEBRUARI 2009

Na zo veel grenzen overschreden,
nu deze dus, al heb je hier
wel meer getalmd: je eigen vrede
had jij als doel nooit in ’t vizier.

Nadat je ’t donker had gezien,
zocht jij bij wat je deed sindsdien
naar licht, naar recht, gewoon gezegd,
gedaan: naar brood. De grootste woorden
zijn maar heel klein. En wij hun knecht.
Bij leiding geven – wist jij – hoorde
vooral toch dit: oor voor de vraag,
een oog voor verder dan vandaag,
een hand bereid om mee te doen
(beginpunt van een visioen:
een aarde waar geen duisternis,
geen slachtoffer, geen beul meer is).

Ik zie je voor me: glimlach om
je lippen, lichtjes in je ogen.
Ik hoor je stem nog: geen aplomb,
maar overtuigend, warm, bevlogen.
En weet, hoe het mij ook vergaat,
dat jij steeds, zingend, naast me staat.
                                (19 februari 2009)

Dick de Zeeuw (1924-2009), concentratiekampoverlevende, landbouwkundige, politicus, voorzitter van vele maatschappelijke organisaties, tot op het eind van zijn leven betrokken bij agrarische ontwikkelingsprojecten in Afrika en Azië, zat of stond  elke zondagochtend, wanneer we er beiden waren, naast mij in de Oude Kerk van Amsterdam.

>inhoud