DE DRAAD DOOR HET SLAKKENHUIS

32. NAXOS


Soms is het raadsel opgelost.
’t Geheim van ogen die elkaar
toevallig treffen – wat je maar
toevallig noemt, jij , uitkijkpost!
En toch, die plots bemerkte band
waardoor haast als vanzelf jouw hand
de mijne vindt. Dat daarna ook
de voeten zich ontmoeten, is
al plan, een stom, maar reciprook
gevoeld besef. Een pril geheimenis.

O, groene ondervinding, teer,
vingertoppentastend ervaren,
dat nooit ervaring wordt, veeleer
steeds weer met angsten en gevaren
omwingerd is.
Slechts kan verdwijnen
uit ogen die weg, wegkijken,
uit handen die niet verder reiken.
Niet eens verflauwen of verkwijnen.
Verdwijnen. Zo – fft – uitgewist.
Uitpost die je niet eens meer mist.

Soms is het raadsel opgelost.

>inhoud