RAPSODIE 3

-

Die dag – ’t was laat september, maar,
god, wat een zon! Een feest van licht!
En heel de Dapperstraat stond klaar
- alsof ze waren ingelicht –
om aan te sluiten bij ons bal:
wij dansten er van kraam naar kraam.
En toch die ochtend was vooral
met breeduit praten heengegaan
over de voors en tegens van
’t noodzakelijk behandelplan:
drie chemo’s plus bestraling - dan
maar even zien. En ach, wat kan
je anders zeggen dan: maar doen.
En ondertussen weten dat
je – vastgepind op dat rantsoen –
zo goed als kon te leven had
op dat gegeven ogenblik.
Precies! Gegeven! Ja! Juist zo:
gezondheid, leven, jij en ik
- beseften wij -: wat een kado!
                                (19 december 2009)

>inhoud