BALTISCHE REIS

LAIKINOJI SOSTINÉ

De tijdelijke hoofdstad blijft,
al is dan ook haar tijdelijkheid
al lang verleden tijd, zo heten.
En Vilnius, weer ingelijfd,
blijft zo een hoofdstad uit de tijd,
ja, boventijdsheid toegemeten:
niet echt, niet aards, geen werkelijkheid.

Snapt Kaunas dan van menselijkheid,
van sterfelijkheid meer dan wij weten?

(16 juli 2010)

 Toen Litouwen in 1920 weer onafhankelijk werd, moest natuurlijk Vilnius weer de hoofdstad worden, hoewel de Litouwers daar maar een minderheid van de bevolking vormden(in 1897 nog geen 3% (maar volgens Lieven, The Baltic Revolution, in 1920 tussen de 13 en 20%) tegenover 40% Joden en 30% Polen). De Polen kaapten het echter voor de neus van de Litouwers weg, zodat de Litouwse regering zich noodgedwongen in Kaunas (toen een provinciestad met minder dan 100.000 inwoners) moest vestigen. Officiëel bleef men deze stad consequent ‘laikinoji sostiné’, tijdelijke hoofdstad noemen. In 1940 voegden de Russen Vilnius weer bij Litouwen. De regering zetelt daar sindsdien. Toch wordt Kaunas nog steeds (googel maar naar laikinoji sostiné), “de tijdelijke hoofdstad” genoemd. Waarschijnlijk vooral door de inwoners omdat zij zich als meer Litouws beschouwen (Lieven: ze noemen het “the pure home of the race”).Getalsmatig klopt dat: in Vilnius is 58% Litouws, in Kaunas 93%.

>inhoud