REIS NAAR HET MIDDELPUNT VAN MIJN GROND

(1) HOLLAND

In flarden van nevels en regen
de meute van auto’s voor en opzij
op het spoor van de vluchtende wegen
naar buit en trofeeën daarbij.

De chroomblikken tong uit de bek van het hijgen
aan ‘t draven en drijven, verwoed
je schaduw steeds weer overstijgen,
ja, kwijt willen zijn – voorgoed.

En hoe zeer ook deel der kolonne,
een eenzaam dier in de drom,
wolf onder wol en vlinder, gesponnen,
gekerkerd, geborgen in je cocon.

Op weg door grijze gordijnen van water,
door vlagen novemberse vlaggen van as,
telkens weer stremt de stroom en staat er
grommend een horde van muilen moervast.

Een wereld vervuilt van vaart en vervaren,
de hemel huilt hulpeloos mee,
mijn driftige wissers gebaren
van nee en van nee, nog eens nee.

(24 januari 2010)

>inhoud