REIS NAAR HET MIDDELPUNT VAN MIJN GROND

(6) REKENSCHAP

Ik weet dat ik alleen beschrijf
-- en niets begrijp. En of het schrijven
me verder helpt? Niet overdrijven
wat toch maar steken blijft
in holle beelden, halve woorden.
Ontleden van een zaak – en ’t gaat
hier ook nog om mezelf – hoorde
nooit tot mijn sterkste punten. 
                                                        Laat
me echter hier wel constateren
dat er geen noodzaak was. Ik had
het goed, had werk, niets te ontberen,
had dromen, dat wie-doet-me-wat-
gevoel.
               En toen gebeurde dit.
En laat ik eerlijk zijn: ik had
niet door dat dit in het gelid
niet paste, ’t ondergroef, mijn pad
voorgoed verlegde --- Maar hoe?
Toch ‘ergens’ een latent gemis?
Of roekeloos wat tot nog toe
ik had, verspelen?
                                    ’t Laatste is,
denk ik - leer je langzamerhand
jezelf niet beter kennen? - , nog
het meest waarschijnlijk, want bestand
tegen zo’n plotse Simsonstrog
ben ik nooit echt geweest.

(7 februari 2010)

Simsonstrog: denk aan zijn Achilleshiel

>inhoud