2010-11-03

REIS NAAR HET MIDDELPUNT VAN MIJN GROND

(10b) HAAKS

Ik hoor een vrij, een bevríjd mens te zijn,
te weten wat te laten, wat te doen,
steeds weer vanuit mijn dagelijkse woestijn
op naar een ooit verwerkelijkt visioen.
Ik moet: slechts zo. Maar weet mij telkens weer
toch meegesleept. Gedreven? Meegedreven!
Zo loos en licht en broos, een strowis, veer.

En toen ‘ik moest’? O ja, ik moest, het leven
te sterk, een lente tomeloos, een stroom
oerjong, bloedschoon, nestwarm, heidens! Geen
                                                                      droom:
geen toekomst toch! Een overdonderend heden
dat wat ik ’s zondags zing, relativeert.
Dat op zijn minst. Ik ben versneden.
Nooit puur. Het diepste wat mij heeft gemaakt
staat haaks op wat ik staag belijd. Me kleden
in het wit, maar ja, daaronder naakt.

(30 april 2010)


 

>inhoud



  Website gebouwd door intronet