RAPSODIE 4

-

Een hemel vol oneindig niets.
Je blik dijt uit, de leegte in
op zoek naar zin, op zoek naar iets
wat meer is dan alleen maar ding,
naar vorm die jou in plaats en tijd
uittilt uit je toevalligheid.

Maar je blijft onaanzienlijk, klein:
wij, op ons stofje rond een ster
waarvan er al ontelbaar zijn
en net zo sterfelijk, duister, ver.

Toch, aan de aarde zo gehecht:
ons warme plekje in de kou
want hier heeft Iemand je gezegd:
ik hou van jou.

(16 maart 2010)
 

>inhoud