RAPSODIE 4

MOKUM ALEF (1)

Wij zingen in een taal die is vermoord.
Maar die zo lang erin gezongen wordt,
niet dood is, ja, niet dood kán gaan. Het woord
rijst uit het graf bij elk nieuw lied en stort
zijn geest over ons uit. En Amsterdam
wordt Mokum weer: beloofde stad, een bruid
die ja zegt, ja! ja! ja!, Jij bent mijn man!
Jij bent mijn vrouw! Jij, wij: een lied nooit uit.
 

(9 september 2010)

 Mokum Alef heet het Jiddische koor waarin ik zing.

>inhoud