2011-02-15

RAPSODIE 4

-
                            voor Marina Tsvetajeva (1892-1941)
De dood is: geen gedicht te maken.
Het laatste af. En ik, wat nu?
Het niets. Niets dat me weet te raken.
Geen uitzicht dat, geen inkeer die
beweegt. Doodstil, een vlek, niet meer
die – hoe smal ook – brug van weleer.

En weten weer waarom ik schrijf,
waarom ik moet: dat vege lijf.
En daarmee ook te goed, geen vraag,
mijn naderende nederlaag.
 

(19 december 2010)
 

Voor de achtergrond van de opdracht, zie Olga Peters Hasty, Marina Tsvetajeva’, Orphic journeys into the worlds of the word.
Doodstil is de naam van een gehucht in Groningen, ooit zo genoemd naar de brug (‘til’) van een zekere Dodo.

>inhoud



  Website gebouwd door intronet