NOVA ZEMBLA

8.

Wie hun verhalen leest, proeft hun afhankelijkheid:
“Wij gingen onder zeil, maar door ’t verkeerde tij
en de gedraaide wind …..weer terug”. Ach, wij,
te zeer verwend door ijzeren rechtlijnigheid,
zijn wisselvalligheid en tegenslag ontwend.
Het moet voor ons zo gaan als ’t door ons is gepland.
Zo niet, is ergernis ons deel. Wij zijn de keizers van
de tijd, elk uitstel is te veel, vlam in de pan.

Zij wachtten wat “voor avontuur God zou verlenen”
en zwalkten maar wat rond naar onze mening,
op weg naar hun dorado’s, Taprobanes, India’s,
hun moede maanden, jaren Argonautentocht,
maar al te vaak bekroond met een helaas,
hun magere moeiten, maaksels overmocht.

En toch, kop in de wind, opnieuw van wal gestoken,
het ruime sop gekozen… In onze taal
vind je hun daden terug, hun uitgesproken
nalatenschap, die wij, want zo gaat dat normaal,
nooit horen. Je mond spreekt zo maar uit
wat jij in beide oren zou moeten knopen:
als je getij verloopt, jij bakens opgeruimd
verzet. Ga overstag: de zee ligt voor je open.

> inhoud