DE VAL VAN CANDIA

2.
Ons leven heeft – of beter: is – een vorm, een beeld.
Beeld dat ik kies of opgedragen krijg, mijn rol,
de zin die mij op dit toneel is toebedeeld,
ik mij toedeel. Ik jager, zanger, arend, mol.
Ik drakendoder, doler, wachter op de muur
in het gedroomde veld, waarop ik sterven zal.
En dat is dan het enige in ’t echt van ’t avontuur.

In alle eerlijkheid: voor jou is jouw gevecht
natuurlijk hèt. Vanuit jouw midden deint je kim
in steeds weer wijder kringen uit. Je voelt terecht
jezelf geen randfiguur – maar ’t is toch slechts jouw zin.
 

>inhoud