ALLERDOORLUCHTIGSTE

-

Wie de geschiedverhalen leest,
krijgt een gegeven ogenblik
’t gevoel: steeds krisis hier geweest.
Dus noodlotshuiver, stervensschrik.
Steeds dans op de vulkaan, die net
niet tot een zekere doodssmak leidt.
Want elke keer het weer gered.
Het duikelmannetje, altijd
toch weer – juist door wat het non-stop
loodzwaar naar onder trekt – rechtop.

Zo ’n eeuwenlange kuur kan toch
zijn uitwerking niet missen? Angst?
Nee, meer: “Zo ja -- en wat dan nog?”
want realisme duurt het langst.

Pas op het laatst, die eeuw van vrede
als alles lichter wordt, lijkt leven
diepweg meer van verderf doorsneden
dan ooit daarvoor was ingegeven.
                               (18 september 2013)

>inhoud