|
|
2002-12-20
DE REIS VAN ONS LEVEN
36. Hódmezövásárhely
Hongarije is een beschaafd land. Dat merk je al aan het verkeer, waarvan de deelnemers, ook in een stad als Szeged, een weldadige kalmte uitstralen. Zeker hier, in het zuidoosten, is het tempo nog traag. We zien wel wat veranderingen met 1988 toen we hier een fantastische vakantie hadden. Na het communisme is het vriendelijker en haast nog gezapiger geworden. Hódmezövásárhely heeft het voorkomen van een ansichtkaart van Hengelo (Ov) uit de jaren dertig. De communistische smakeloosheid is in ieder geval vrijwel verdwenen. Een groot deel van de werkgelegenheid trouwens ook. Er moeten dus enorme problemen zijn, maar dat merk je niet aan de mensen, die hartelijk en bescheiden zijn. Ongeïnteresseerd personeel komen we nergens tegen, integendeel: ieder probeert het ons naar de zin te maken.
Veertien jaar geleden kampeerden we in Martely aan een dode arm van de Tisza (of Theiss) in een bos waardoor onder de hoge bomen geregeld ooievaars kwamen vliegen.
Aan de oever van de Theiss
is het barkje al losgemaakt
voor een zomermiddagse reis
die aan planeten raakt.
Voorbij de zon in je ogen
en de maan van je gezicht
wordt elk wrak vermogen
en elk lek gedicht
Waarschijnlijk wegens de wateroverlast is het kamp nu verplaatst naar een hoger gelegen terrein, dat helaas alle charme van het vroegere mist. Daarom besluiten we in Hódmezövásárhely te kamperen, waar het terrein vlak bij het centrum van de stad ligt en bovendien verbonden is met het Thermálfürdö, het warmwaterbad. Ook zo’n goede herinnering aan vroegere vakanties in Hongarije. Ons besluit staat vast: hier blijven we een tijdje.
|
|
|
