SICILIAANSE AVONDUREN

-

Oud is de wereld hier
en alles al gezien:
Korè ontvoerd, die stier
van Phalaris en wie
’n oogje (één ja) had
op Galathee voordat
hij Niemand tegenkwam.
Hier was de middag van
de faun, hier zongen
wulps pastorale tongen
hun eeuwige idyllen.
Oud is de wereld hier.
Ook bittere geschillen,
wraak, weerwraak, geen kwartier,
hier, waar je laarzen hoort,
krijgspaarden, krijgsgeschreeuw,
de cirkels zijn verstoord,
steeds weer, van eeuw tot eeuw.
De heerser altijd vreemd.
Zijn zin, zijn goed, zijn recht.
Wat hij ook geeft, hij neemt.
Wat is, is wat hij zegt.
Te vaak verlost, bevrijd
kind van de rekening,
dat waanvrijwijs zich wijdt
aan zelfverdediging.
Groen een herinnering
in zomers van cement.
Geschiedenis: tot hier!
En toekomst? Ach het went.
Een sleets, vergeeld klavier
waar weifelend een hand
een wijsje aan ontlokt,
dat voor je het verband
herkent hebt, al weer stokt
en overnieuw begint.
Hoe oud de wereld hier.
Ik ben hier grijs een kind,
een luxe passagier,
opstomend naar de kimmen,
die alles nog wil zien,
een wereld nog wil winnen.
En hier zo wordt voorzien.
                            (28/29 mei 2007)

>inhoud