DE DRAAD DOOR HET SLAKKENHUIS

29. IN KNOSSOS


In Knossos heerst nadien
verbeten zwijgen.
Het einde – nooit voorzien –
is eensklaps dreigend
een mogelijkheid. De lijnen
die jij altijd haast blind
naar morgen doortrok, schijnen
niet meer vanzelf. Jij: wind,
je waait van hier naar daar;
je krimpt, onweerstaanbaar.

Tot eeuwen enkel maar
een vaag omschreven,
plompe terreinplooi waar
verhalen boven zweven.

>inhoud