NOVA ZEMBLA

22.

De vossen worden meestal overstemd
door ’t kraken van het botsend ijs op zee
en ’t huilen van de wind om ’t huis. Je bent
heel klein als je dat hoort. En o, gedwee.

De dagen lengen weer. Maar strengen ook.
De sneeuwstorm dwingt tot dagen binnen blijven.
Het laaiend vuur brengt vóór je aan de kook,
terwijl je achterkant lijkt te verijzen.
Je sokken staan in brand. Dat ruik je, maar
je voeten worden van de warmte niets gewaar.

Het nieuwe jaar gaat in zoals het oude
uitgaat: last, ongemak en - boven alles - koude.
Maar op de dag waarop je je afpeigert
om de uitgang van het huis weer vrij te krijgen,
bedenk je ’s avonds: ’t is Driekoningenfeest!
En bakt je koek als was je thuis geweest.
En heft je glas als feestelijk huldeblijk
en maakt op vaderlandse wijs een metgezel
koning van Nova Zembla. Voor één tel
die troost-, zonloze negorij een stralend koninkrijk.

> inhoud