DE OPLICHTER

15. HOREB

Daar in dat hol kwam weer Zijn woord
tot hem:
               “Wat is er voor jou hier?”

- Daar. Hier. En jij, hoe hoor
je Hem? Een hol je hoofdkwartier –

Hij zei: “Ik heb me ingezet,
met huid en haar me ingezet
voor Hem, die eens aan ons zijn wet
als weg (Vrij! Dus: )gegeven heeft.
Vergeefs. Want wie van voor niet weet,
dat hij van achter leeft, vergeet,
blijft kind van toeval, lot en doem,
vergeet wat hij nu! hier! moet doen.
Je huis is leeg of neergehaald
en Je profeten neergemaaid.
De enige die over is,
ben ik. En men zoekt mijn verdoemenis.

Hij zei: “Kom uit je hol. Sta op
mijn berg.”
                    En Hij, 
                                Hij ging voorbij.

Een storm! De hemel zwart! Vlaag op!
Maar in de stormwind was hij niet.

Daarna bewoog de aarde! Steenstampij!
Maar in de aardschok was hij niet.

En toen het vuur! Een kolk van licht!
Ook in de vuurzee was hij niet.

En na het vuur
                             een stem van zachte stilte

Elia sloeg zijn mantel om ’t gezicht.
Daar op de drempel van zijn hol
die stem, onhoorbaar haast maar mild en
van hemel, zee en aarde vol,
een stem vol paradijsplezier.
Tot hem:
                 “Wat is er voor jou hier?”

En hij – nog weer – “Me ingezet!
Zijn wet gegeven heeft! Vergeet!
Moet doen! Huis neergehaald!
Profeten! Neergemaaid! Verdoemenis!
De enige die over is!”

En Hij zei tot hem: “Ga! Keer om
uit je woestijn naar wat je hoort
te doen.” (En hij, hij hoorde: “Kom!
Jou laten doodgaan? In jou gloort
mijn morgenlicht. Hoe eigenwijs,
opvliegend je ook bent, hoe bang:
je mag er zijn. Profeet. Je reis
nooit tevergeefs, hoe vreemd en lang
dan ook. Dus:” ) “Ga! Zalf Hazaël
en Jehu tot hun koningschap
en tot profeet in Israël
Eliza in jouw plaats.
                                  Een stap:
het zal geschieden. Dat wat de een
niet lukt, dat zal de ander lukken.
Want jij bent niet alleen.
Wie niet voor Baäl bukken,
dat zijn er zevenduizend.”

Stilte suizend. Huiverend. Duizelend.

 

>inhoud