DE BINNENWEG

17. (b)

De oven heeft ons in
zijn warme hart gesloten.
Aanstekelijke gloed, verstaanbaar,
fluisterend, verleidelijk
bevel: verteer, verstrooi jezelf!
Een gouden ketting vonken,
een flonkerend, stergelijk bestaan.

Als brandhout strekkend tot
een anders nut, als as en sintels
weggeworpen, een onverteerbaar lot.

Want nog gehecht, nog willen groeien:
een veter als een bloem in een sandaal.

>inhoud