NOVA ZEMBLA

10.

Varen zonder wedervaren,
dagen zonder dagverhaal,
gaan maar gaan, verschaald ervaren,
uiten plat: horizontaal.

Nacht vergaat en plots de zwanen,
wit als ijs, nee: ijs, een drift;
scholen schollen wekken wanen
van een vaart dwarsdoor een rif.

Noorden nader komt een eiland,
eenzaam, eenzaam in het zicht,
kliffen waarom meeuwen wijlen
in het lijkgrauw zomerlicht.

Maar waar eensklaps het geschater
van een mensenstem weerklinkt,
kinderen zo uitgelaten
alsof nooit hun zon meer zinkt.

> inhoud