NOVA ZEMBLA

20.

Wàt is de werkelijkheid? Of hòe wordt ze verteld?
De werkelijkheid wordt werkelijkheid dankzij ’t verhaal.
Niet? Neem De Veers verslag van die dag dat, gekweld
door zulk een kou, ze maar besluiten om ditmaal
steenkolen te gaan stoken. En met resultaat:
“vermidts de warmte (ons) so gansch verquickte…sochten
                                                                                   wy raet”
die langer vast te houden, en “vonden wy raedtsaem, dat
wy alle (…) deuren ende de schoorsteen dicht toe stopten
                                                                                         om
de lieffelijcke warmte binnen te houden,” wat
ook na ’t naar bed gaan leidde tot alom,
want “welghemoet…deur de vercreghen warmte”
nog lange tijd gepraat “maer int eynde bevingh”,
vertelt de Veer “ons een sodanighen duyselingh..
(toen kolendamp bezwijmend hen omarmde),
“de cloeckste…uyt haer koyen quamen” duikelings
“ende stieten eerst den schoorsteen open ende daer nae de 
                                                                                        deur”
“Als nu die deuren gheopent waren, werden wy alle … deur
de coude vercoelt ende verquickt, die ons tevoren
so harden vyandt” was,”was doen een oorsake onser 
                                                                            behoudingh”
Verbazing klinkt haast uit die nabeschouwing.
“..wy souden onghetwyfelt alle als ”, lees je versmorend,
“in eenen swijm ghestorven hebben”. Niet dus. Ze blijven
                                                                                       leven.
Al was het maar om dit verhaal ons door te geven.

> inhoud