NOVA ZEMBLA

23.

Als je na zo veel dagen nacht de zon weer ziet,
dan – zou je denken – is dat toch een happening,
maar Barents, de deskundige, gelooft het niet.
Natuurlijk, hij heeft zelf ook niet de spiegeling
die ’t mogelijk maakte om een glimp te zien,
gezien. Maar wetenschap heeft toch een hoger waarde:
de klok, de boeken zeggen anders, bijaldien….
Dat geeft heel wat debat. Maar mist en heiigheid
verhinderen twee dagen lang het zekere bescheid.

Wel sterft de laatste dag hun zieke maat. Dood is
steeds zekerheid. Ze graven om de beurt zijn graf,
zo koud is het. Een zeven voeten diepe nis
in sneeuw. Lijkrede, lezen, psalmen zingen. Af
naar buiten: de begrafenis. Naar binnen weer:
het maal. En onderwijl het ernstige gesprek
dat al die sneeuw zou kunnen maken dat een keer
dit huis hun graf wordt. Zou de schoorsteen dan een weg
naar buiten kunnen zijn? En Heemskerk prompt klimt, wringt
zich door het gat omhoog. En roept vandaar plots: Kom
eens kijken! Kom naar buiten allemaal! 
                                                                          Daar blinkt,
maar net boven de horizon, 
                                                  maar vol en rond: 
                                                                                        de zon.

> inhoud