NOVA ZEMBLA

29.

De dag na de twee sterfgevallen lag
de zee weer open, maar het eind van wat
hen teisterde, storm, ziekte, tegenslag,
de onvermijdelijke beren op hun pad,
het dreigend ijs, dorst en de droeve plicht
een makker te begraven, nog niet in zicht.

Begin augustus als ze al weer mensen
ontmoet en lepelblad gegeten hebben,
ja, ’t vasteland bereikt, zelfs dan nog wensen
er maats, van honger op , door hoop ontredderd,
zich liever dood dan ’t langer nog te harden.

Na eenentachtig dagen varen staan
ze oog in oog met een van vreugd verwarde
Jan Rijp. Hij dus! De cirkel waar ze aan
begonnen bij het Bereneiland is
gesloten. Hun winter wordt geschiedenis.

> inhoud