NOVA ZEMBLA

16.

Wat je bestemming is? Je bent
een denneboompje aan de Jenisej,
één van een talloos contingent,
dat, zich ontwikkelend naar het jaargetij,
volgroeit totdat een lentevloed
’t ontwortelt, ‘t meevoert, ’t liggen laat
tot volgend jaar als het weer verder moet.
En zo van jaar na jaar maar gaat
’t stroomafwaarts, zeetoe, naar
een schrale oever waar je strandt
en eeuwen liggen blijft als broddelwaar
totdat een rappe mensenhand
je oppakt en bewerkt tot nokbalk van
een huis en je de wind en kou weerstaat
en schuilruim biedt aan zestien man
zo ’n maand of acht om dan weer desolaat
te wachten op de herontdekking die
er komt. Zo door, tot weer een nieuw station,
tot wat ik hier in ’t boek op deze foto zie:
leeg strand, een lege zee, hout in de noorderzon.

> inhoud